ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2020
Οι παλαιότεροι θα θυμούνται σίγουρα το περίφημο πρόγραμμα Μάρσαλ, που αποσκοπούσε στην οικονομική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, μιας χώρας εξαθλιωμένης από τον εμφύλιο σπαραγμό. Η Αμερική τότε, χρηματοδοτούσε με εκατομμύρια δολάρια χώρες που θα αντιστέκονταν στην σαγήνη του Ερυθρού Παραπετάσματος. Μέσα σε αυτό το κλίμα εκπονήθηκε για το διάστημα 1953 – 1967 ένα φιλόδοξο σχέδιο για την ανάπτυξη του τουρισμού με την οικοδόμηση δεκάδων ξενοδοχείων, μοτέλ, κάμπινγκ και οργανωμένες παραλίες με την γενική επωνυμία Ξενία.
Επελέγησαν αρχαιολογικοί χώροι, ονειρεμένες παραλίες και περιοχές φυσικού κάλλους για να χτιστούν νέες τουριστικές μονάδες. Στα πλαίσια αυτά έγινε και στην Άνδρο το 1958 το περίφημο Ξενία – Τρίτων στην περιοχή της Πλακούρας με σχέδια του αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη σε οικόπεδο 3,5 στρεμμάτων που παραχώρησε η οικογένεια Εμπειρίκου. Ο Άρης Κωνσταντινίδης είχε σπουδάσει στο πολυτεχνείο του Μονάχου και είχε διατελέσει σύμβουλος μελετών στον ΕΟΤ. Εκτός από το ΞΕΝΙΑ στην Άνδρο είχε κτίσει τις εργατικές πολυκατοικίες στη Νέα Φιλαδέλφεια, ξενοδοχεία στη Μύκονο, την Καλαμπάκα και την Ολυμπία και είχε επιμεληθεί τον τάφο του ποιητή Γιώργου Σεφέρη στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών.
Την εκμετάλλευση του ΞΕΝΙΑ στην Άνδρο την είχε αναλάβει για ένα διάστημα ο επιχειρηματίας Νόνας πριν εγκαταλειφθεί λόγω παντελούς φροντίδας για συντήρηση. Κάποτε, προκηρύχθηκε ένας διαγωνισμός για να δοθεί σε ιδιώτες, αλλά ο διαγωνισμός υπήρξε άγονος.
Επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου ο υπουργός του στα Πολιτιστικά Π. Γερουλάνος κήρυξε το άθλιο ερείπιο σε διατηρητέο με ΦΕΚ ΑΑΠ 121 του 2011! Λες και ο Κωνσταντινίδης ήτανε ο Ικτίνος της νεότερης Ελλάδας!
Έκτοτε διάφοροι δήμαρχοι της Άνδρου προσπάθησαν να το αποχαρακτηρίσουν από διατηρητέο αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι τα χρόνια πέρασαν, το ξενοδοχείο λεηλατήθηκε, γκρεμίστηκαν οι σοβάδες και είναι ένας σκελετός που αποτελεί όνειδος για την περιοχή. Διατηρητέο λοιπόν ένα κτίσμα φάντασμα, όπως φαντάσματα έγιναν και όλα τα ΞΕΝΙΑ σε όλη την Ελλάδα. Η τοπική αυτοδιοίκηση στην Άνδρο έπαψε να ασχολείται με το πρόβλημα προσποιούμενη ότι δεν….Υπάρχει. Επικρατεί λοιπόν η λογική – αφού δεν μπορούμε να βρούμε λύση ας το αφήσουμε στην τύχη του σαν στέκι ναρκομανών, εστία μόλυνσης και κινδύνου για τους περαστικούς.
Όλα αυτά τα ΞΕΝΙΑ υπήρξαν με τον έλεγχο του κράτους αλλά στην δεκαετία του 1980 αποδείχτηκε ότι το κράτος δεν μπορεί να κάνει τον ξενοδόχο. Και έτσι φτάσαμε στην πλήρη παρακμή. Τώρα, το δέον γενέσθαι. Το υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να πάρει μία τολμηρή απόφαση, να γκρεμίσει εδώ και τώρα όλους αυτούς τους ερειπωμένους και να τους μετατρέψει σε πάρκα αναψυχής χώρους καλλιτεχνικής δραστηριότητας και παιδότοπους. Ήδη, το αρχιτεκτονικό γραφείο Παπαγιάννη έχει εκπονήσει ειδική μελέτη για το έκτρωμα της Άνδρου με αισθητική ανάπλαση της περιοχής της Πλακούρας.
Ο Άρης Κωνσταντινίδης είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Τα Θεόκτιστα». Το θέμα είναι ότι οι θεοί δεν έκτισαν μεγαλοπρεπή μέγαρα για να μένουν στην αιωνιότητα.
Κάποτε κι αυτά έχουν ένα τέλος. Δε συμφωνείτε αγαπητή κυρία Λίνα Μενδώνη;