ΙΟΥΝΙΟΣ 2020
Ο σχετικά πρόσφατος θάνατος του μουσικοσυνθέτη Θάνου Μικρούτσικου με έκανε να μελαγχολήσω για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, γιατί χάθηκε ένας προικισμένος μουσικός, που μας έκανε να αγαπήσουμε τον ποιητή Καββαδία και δεύτερον, γιατί μου θύμισε μια ιστορία, που είχε σχέση με την Άνδρο. Χαμένες ευκαιρίες. Εξηγούμαι…
Όταν ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν υπουργός πολιτισμού στην κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου είχε οραματισθεί ένα φιλόδοξο δίκτυο πολιτιστικών πόλεων σε όλη την επικράτεια, που θα είχαν κάποια σημαντικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Ας πούμε, στην Δράμα με το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, στην Καλαμάτα το φεστιβάλ χορού, κ.λπ. , οι οποίες πόλεις θα εχρηματοδοτούντο και θα συνδέονταν μεταξύ τους. Κάποια στιγμή συζήτησα με τον Μικρούτσικο να ενταχθεί η Άνδρος στο πολιτιστικό δίκτυο δεδομένου ότι το νησί διέθετε πλούσια δραστηριότητα στον χώρο των εικαστικών τεχνών μετά ιδρύματα Γουλανδρή και Κυδωνιέως. Ο υπουργός ήταν ειλικρινής μαζί μου: – Τα εικαστικά τα έχω υποσχεθεί στο Ρέθυμνο γιατί με πιέζει η δημοσιογράφος Μαρία Μαραγκού που διοργανώνει εκθέσεις ζωγραφικής.
Από εδώ το είχα, από εκεί τον είχα, τον έπεισα τελικά να βάλει την Άνδρο στο πολιτιστικό δίκτυο με τις εκθέσεις διασήμων ζωγράφων. -Εντάξει, μου είπε, πες στον δήμαρχο σας να ετοιμάσει μία προγραμματική σύμβαση και να μου την στείλει υπογεγραμμένη για να προχωρήσω το θέμα. Το θέμα, μετά την θετική εξέλιξη του υπουργού τέθηκε στον τότε δήμαρχο, ο οποίος και απεφάνθη:
– Σιγά, που θα υπογράψω να μπει η Άνδρος στο δίκτυο του Μικρούτσικου για να προβάλλεται ο Δάμπασης (!!!). Και το φιλόδοξο σχέδιο ναυάγησε οριστικά.
Τα θυμάμαι όλα αυτά για να δείξω πόσο καταστροφικός είναι για το νησί μας ο λαϊκισμός. Φαινόμενα λαϊκισμού αλλά και ασχετοσύνης των τοπικών αρχόντων υπήρξαν κατά καιρούς αυτά που έβαλαν την καταστροφική τους σφραγίδα στο να χαθούν σημαντικές ευκαιρίες.
Περίπτωση πρώτη: Χάθηκε η ευκαιρία να προστατευθεί ονειρεμένος βιότοπος των Φρουσέων ως περιοχή απείρου φυσικού κάλλους με νομοθετικό διάταγμα. Παρένθεση: Δεν θα εκπλαγώ αν δω κάποια στιγμή καφετιέρες και πολυκατοικίες στην περιοχή.
Περίπτωση δεύτερη: Ξεκινήσαμε στο Μπατσί φεστιβάλ τουριστικών ταινιών για την προώθηση των τοπικών επιχειρήσεων. Το φεστιβάλ εγκαταλείφθηκε από τον Δήμο Υδρούσας.
Περίπτωση τρίτη: Ο εφοπλιστής Μαρής, ο οποίος είχε προικοδοτήσει με χρήματα του να κτισθεί το νηπιαγωγείο στη Χώρα φώναξε έναν διακεκριμένο λιμενολόγο για να χρηματοδοτήσει την διαμόρφωση του λιμανιού σε σύγχρονη μαρίνα με πλωτούς βραχίονες, όπως λειτουργούν στην Χαβάη. Αποτέλεσμα. Στους τοίχους της Χώρας γράφονταν συνθήματα: «Μαρή go home». Με άλλα λόγια «Μαρή ξεκουμπίσου από την πατρίδα σου, την Άνδρο, δεν μας ενδιαφέρουν οι προτάσεις σου».
Περίπτωση τέταρτη: Όλοι θυμούνται ότι οργανώναμε στο χωριό Φάλλικα φεστιβάλ φουρτάλιας και βραβεύονταν οι καλές νοικοκυρές σε συνδυασμό με συναυλίες από τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ και θεατρικές παραστάσεις. Σε όλη αυτή την μικρή κοσμογονία που αποτελούσε ένα πείραμα, πώς ένα χωριό ξεχασμένο από τον Θεό μπορεί να μετατραπεί σε πρότυπο κοινωνικής προόδου βρέθηκαν άνθρωποι, Φαλκικιανοί που είπαν: Μα αυτά, τα κάνει ο Δάμπασης γιατί με τις ταινίες που τραβάει, πηγαίνει στην ΕΡΤ, τις πουλάει και κερδίζει χρήματα. Επειδή ο σύλλογος Φαλλικιανών δεν μου αποκάλυψε ποτέ τους συκοφάντες μου, πήρα το καπελάκι μου και τους παράτησα. Εγώ πάντως, δεν έχασα. Απλώς το χωριό ξαναγύρισε στην επαρχιώτικη μοναξιά του.
Τώρα, θα μου πείτε, τι τις σκαλίζεις αυτές τις ιστορίες; Απλώς, θέλω να υπογραμμίσω ότι η κακοδαιμονία που χαρακτηρίζει την Άνδρο είναι προϊόν λαϊκισμού και μόνο. Και μην ξεχνάτε το ανέκδοτο με το τελώνιο στο λυχνάρι του Αλαντίν που ρώτησε κάποιον ποια επιθυμία θα ήθελε να του εκπληρώσει. Και αυτός απάντησε: Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα…